Во град Битола, близу до астаането (или над астаането) имат една вода во местото што се вика Стрчин. Кај таа вода одат битолчани кои се стрескаи, та се мијат за здравје и едни оздравуваат. Секој што ќе се измие, прво ќе си остаи: една стара пара, нишан од алиштата и троа леб, та после ќе се измиет.
Преземено од:ПРЕДАНИЈА, Книга седма
Автор: Марко К. Цепенков
Редактирал д-р КИРИЛ ПЕНУШЛИСКИ
Соработник БЛАЖЕ ПЕТРОВСКИ
Издавачи МАКЕДОНСКА КНИГА ИНСТИТУТ ЗА ФОЛКЛОР
СКОПЈЕ -1980
