Италијански Конзулат – Конзулска Битола

Италија, во 70 години од 19 век, водеше свои војни имаше свои проблеми заради свое обединување. И заради тоа, таа немаше изградено свој став и своја стратегија кон источното прашање, односно кон Балканот и Македонија.

Тоа се случува во последната деценија од 19 век, кога Италија е привлечена со изградбата на патни, рударски и други економски потенцијали, а особено со започнувањето на изградбата на железничката линија Солун – Битола во 1894 год. Тука Италијанското кралство вработува преку 1500 како рудари, ѕидари, надничари и други занимања. Всушност Италијанската влада во овој период покажува интерес за отворање на Конзулат во Битола. Поточно на 7 февруари 1895 год., Италијанската влада носи декрет за отворање на конзуларно претставништво во Битола, што се остварува на 08.04.1895 год. со првиот италијански конзул Ѓузепе Росет. Интересен е фактот, дека Италија, меѓу последните отворила конзулат во Битола, но таа е и од последните што го затворила. Италијанскиот конзулат во Битола, ја прекина својата работа во 1945 год., кога последен конзул бил Аугусто Кастелани.

Зградата која некогаш била Италијански конзулат

Во периодот од поставувањето на Италијанскиот конзулат во Битола со извесни прекини од 1918-1927 год., во Битола престојувале 22 Вице конзули или Конзули.

Зградата денес, а некогаш Италијански конзулат
ул. Солунска бр. 226

Објектот е граден при крајот на 19 век и почетокот на 20 век. Според архитектонските карактеристики припаѓа на стилот, еклектична градба со неокласични елементи (тимпанони, капители и сл.). Северната и источната фасада, исполнети се со симетрично распоредени отвори, со тимпанони над прозорците на катот, со богата профилација, што се случува и околу прозорските венци. Концепциски е решен со визба, приземје и кат. Катот со визбата е одделен со меѓукатен венец, а истото е направено и меѓу првиот и вториот кат како и кровниот венец кој е богато профилиран.

Извадок од публикацијата – Конзулска Битола

Автор: Никола Миновски

НУ Завод и Музеј – Битола
2002 г.